Eindelijk in Guatemala!

De zon lacht ons toe, eindelijk zijn we in Guatemala aangekomen. Vanaf Belize City hadden we een mooie reis naar de grens. In belize krijg je je visum gratis, maar je moet wel betalen als je het land verlaat. Wij kregen korting omdat we het land binnen 24 uur weer verlieten. Bij de grens zeiden ze nog tot de volgende keer, nou wat ons betreft niet! Wij reizen een volgende keer wel over Mexico, als we weer eens in de buurt zijn. Maar goed in Melchior de Mencos waar we de grens over gingen leek het al aardig op en mooi stukje regenwoud, dus dat beloofde wat goeds. Verder was de zon inmiddels begonnen met schijnen. Twee uur later kwamen we aan in Flores, eindelijk een mooie hoofdstad van de provincie Peten. Flores ligt op een eiland en is vroeger een Maya stad geweest. Maar doordat het op een eiland ligt kan het niet uitbreiden en daardoor is het een zeer kleine hoofdstad. We hadden in de bus al een hostel uitgezocht, maar dit bleek bij navraag niet meer te bestaan. Een andere uitzoeken dus. we vonden al snel Hotel Mirador de Lago. Guatemala bleek een stuk goedkoper dan Belize, en dat kwam ons wel goed uit. We hobbelden nog een beetje door het stadje, en vonden een leuk terrasje aan het water. Daar konden we wel eten dachten we. Tegen de tijd dat we wilden gaan eten kwam het water alleen met bakken uit de hemel. Letterlijk met bakken, dat heet nou een tropische bui! Het blijkt hier dan ook regen seizoen te zijn, al dachten we van niet. Maar goed gelukkig had het restaurant ook binnen nog plek. Het eten werd achter de bar klaargemaakt, hij had een heel fornuis achter zijn bar, en de tap was ver te zoeken. Dat kennen ze hier ook maar zelden, je krijgt eigenlijk altijd bier uit de fles. Wij vroeg naar bed, want de volgende dag vertrok de bus naar Tikal om 5 uur. We hadden gevraagd of ze ons om 4 uur wilden wakker maken, dat was goed. Maar de klop op de deur kwam pas om half 5. Snel snel en in de bus. Daar besloot Catherine nog maar een uurtje verder te slapen, terwijl de helft van de bevolking al op de been was. Ze staan hier dus echt al om 3uur op! De kaartverkoop ligt 17 km voordat je daadwerkelijk het archeologische terrein opgaat van Tikal. Tikal was erg indrukwekkend, bedenkend dat de Maya s kleiner waren danb wij en dan zulke bouwwerken neer zetten! Tikal is enorm groot, en na een halve dag hadden we genoeg gezien, maar je zou er makkelijk nog een keer naar toe kunnen. We hebben heel wat bouwwerken beklommen, en daar had Catherine spierpijn van de volgende dag. In de bus zeiden ze al wel dat je het beste op profiel schoenen kon lopen, maar ja toen had Catherine de slippertjes al aan. En bij het trapbeklimmen zaten er zulke grote gaten tussen de treden dat ze op moest passen de slippers niet te verliezen. De trappen gingen gemiddeld ook maar 50 meter omhoog, dus dat is ook niet weinig. Omdat we al om 7 uur in Tikal waren hebben we lekker ontbeten boven op de Noordelijke Akropolis van Tikal, met een mooi uitzicht op de twee hhofd altaren van Tikal aan het Grande Plaza. Ondertussen vlogen de papegaaien ons om de oren. We hebben de hele dag ook een soort oergeluiden gehoord, die waarschijnlijk afkomstig waren van Apen. Helaas hebben we deze niet gezien. Wel hebben we kleine slingeraapjes gezien. Toen deze eenmaal doorhadden dat wij naar hun kenen, gingen ze er maar eens lekker voor zitten en werden wij nog bijna meer bekeken dan de aapjes. Niks aapjes kijken, apen kijken ons. Verder hebben we nog een kudde miereneters aanschouwd, en verschillende mooie vogels, vlinders en ongedierte. Van bovenop de tempels hadden we een heel mooi en ver uitzicht over het oerwoud van Tikal, toen hadden we wel echt het idee dat we in de Jungle waren. Ondaks de hoogte van de tempels doemen ze in een keer op uit de Jungle, je ziet ze helemaal niet van verderaf. Heel gek, loop je daar een beetje door het park, en dan sta je ineens voor een tempel van 50 meter hoog. S middags gingen we maar eens siesta houden, en daarna hebben we Santa Elena verkend( aan de overkant van het water). De volgende dag gingen we ons met een bootje over het meer van Peten Itza laten varen door een jongetje van 17. Hij kon geen engels, dus wij leerden veel spaans van hem. Je kan in het meer zwemmen, maar toen hij ons vertelde dat er krokodillen in het meer zwemmen die ´maar´ 5 meter lang worden hebben we daar maar van afgezien. Hij vertelde wel dat de krokodillen bang zijn voor je voeten, maar we gingen het toch maar niet proberen. Tevens leerden we dat dat je hier echt moet afdinegn, maar daar zijn we nog niet zo goed in. Hij vroeg 125Q voor een tochtje, maar uiteindelijk konden we voor 90Q mee. Achteraf gezien moeten we nog meer afdingen, maar dat leren we nog wel. Na 3 dagen Flores besloten we verder te reizen naar de Caribische kust. We wilden ons weer laten wekken omdat we tickets hadden gekocht voor de bus van 8:30. Gelukkig werden we vanzelf om 5 uur wakker toen ze het halve hotel mobiliseerden voor de tocht naar Tikal, want ze waren ons deze ochtend helemaal vergeten..... Maar goed wij waren optijd wakker en lieten ons met een tuk tuk voor 5 Q naar het busstation brengen. Een tuk tuk is een soort scooter op 3 wielen met een bankje. Foto volgt nog. Wij naar Riu Dulce, alwaar we nij verblijven in een hotel vlak bij een kasteeltje. Dit kasteeltje fungeerde vroeger als bescherming tegen zeerovers. Dat lukte niet al te best, en we zagen al gauw waarom. Het si niet zo groot, niet zo hoog (ondanks een verhoging van de muren) en ze hadden er wel geteld 12 soldaten. Gevolg elke paar jaar stond het weer eens in de fik, en werd het geplunderd. Zelfs een nederlander Heeft dat een keer gedaan Hier bekend als Juan Zaques, zoiets als Jan Sjaak dachten wij. Riu Dulce zelf is niet zo denderend, beetje de handselsstad van de omgeving, dus morgen vertrekken we weer, richting Morales.