El Estor

Nou zussie, Q staat Quetzal, de valuta hier. 100 Quetzal is ongeveer 10 euro, preciezer 10 Quetzal is 0,107 euro cent. Zo dan heb je ook een beetje een idee van wat dat inhoud. Het valt dus meestal reuze mee met de prijzen. Maar daar hadden we natuurlijk ook rekening mee gehouden. Vandaag (30-01-2006) aangekomen in El Estor. Na Riu Dulce zijn we verder gereisd naar Morales, deze reis duurde maar 45 minuten en het was dan ook de korste reisdag tot nu toe. In Morlaes waren er welgeteld 3 hotels, waarvan er een zeer slechte service had hoorde we van de krab verkoper die ook in de bus zat. Een etappe duurder dan maar. Het hotel was redelijk luxe, maar had alleen koud water uit de kraan (ja ook de douche!). Wat voor ons als westerlingen een beetje vreemd is, maar hier heel normaal. Vanuit Morales konden we naar Quirigua, een mooie Maya stad die erg lijkt op Copan in Honduras. We gingen weer met een busje, waarna we werden afgezet op een kruising. Van daar uit konden we nog veredr met de bus, maar deze ging pas over een half uur. We besloten daarop om te gaan lopen. Wij hadden verstaan dat dat 15 min lopen was. Dit bleek waarschijnlijk rijden te zijn, wij liepen er bijna een uur over... En dat terwijl het hier in het caribische gebied echt heet is. We hebben het nog niet zo warm gehad als hier... We zweten ons hier het apezuur. We liepen tussen de bananenplantage van Del monte. Ze doen hier allemaal blauwe plastic zakken om de bananen, al snappen we niet zo goed waarom, ze zijn namelijk open van onder, dus het helpt niet tegen beestjes. Uiteindelijk kwamen we natruulijk wel op onze bestemming. Quirigua is een mooie maya stad, maar de helft ligt nog onder de aarde. Wel hebben ze mooie stele´s (een soort stenen totempaal met veel hierogliefen en ervoor een ronde offersteen). De terugweg besloten we toch maar met de bus te gaan. Dit was ook niet al te aangenaam aangezien dit een echt off road weg genoemd kon worden en de vering van het busje niet al te best meer was. Bij het hotel zat een restaurant waar we het wel aandurfden om te gaan eten. In Morales zelf zagen we de eersten mensen met allemaal rare knobbels en bobbels, en dat zag er niet echt goed uit. In het restaurant hadden we voor het eerst echt moeite met bestellen. Ze spreken hier een of ander dialect dat we niet verstaan en zij kunnen niet anders. Van Vegetarisch hadden ze nog niet gehoord, en uiteindelijk konden we met hulp van een van de gasten bestellen. Ze dachten waarschijnlijk wel dat ik op dieet was ofzo, omdat ik alleen maar groente wilde hebben. Toen ik daar dan nog frietjes bij bestelde was ze daar dan ook zeer content mee. Van groente alleen kun je toch niet leven! S avonds konden we tv kijken, in het engels, met spaanse ondertiteling, daar konden we nog wat van leren. Vandaag dus naar El Estor. Eerst met een busje naar Mariscos, dat aan het Lago de Izabal ligt. We werden weer in een busje gepropt, tassen op het dak, evenals een fiets en een regenpijp. We zijn toch wel blij dat we niet al te groot zijn anders moet je echt met je oren naast je knieen zitten. Halverwege moesten we nog overstappen. Vanaf daar werd het uitzicht erg mooi, we kronkeleden omhoog langs hele groene bergen. En we werden mateloos interressant gevonden door een jongetje van 5. Hij vond het erg leuk dat als hij lachtte, wij terug lachten. Bij navraag heette hij Jose zei hij heel zachtjes. Hij vond het heel spannend dat wij spaans konden en nog iets anders spraken. In Mariscos bleekn we bijna vast te lopen. De veerdienst die er zou moeten zijn was opgedoekt om onduidelijke redenen. We konden wel nog via Riu Dulce in El Estor komen, maar ja dat betekende de hele weg weer terug die we eerst gekomen waren. Dat wilden we eigenlijk niet. We konden wel met een prive bootje, maar dat was duur. Na een half uur afdingen besloten om dan toch maar met een bootje naar de overkant te gaan. Het zou maar 35 min duren, terwijl het het grootste meer van Guatemala is. We bleken dan ook met een speedboot te gaan. En de vrienden van de boor eigenaar gingen dan ook allemaal maar even mee naar de overkant. We waren er ook in 35 min en het is 30 km varen ongeveer. Het was wel een heel mooi tochtje met uitzicht op de bergen. Eenmaal in El Estor bleken we vandaag niet meer naar Coban te kunnen. Die bus gaat alleen in de ochtedn en doet er ook 10 uur over. Je moet namelijk over een brug die in zo een goede staat is dat je er alleen lopend over heen mag. Er is ook nog een alternatieve route, dus die zijn we nu aan het overwegen. Noodgedwongen dus overnachten in El Estor. Dus hebben we hier maar even de omgeving verkend. Ze hebben hier een tourist office, de eerste in Guatemala die we tegenkomen! We besloten naar de Agua Caliente te gaan. De bus zou een keer in het uur gaan. We dachten dat we geluk hadden toen we naar de busstop reden omdat de bus er al stond. Deze bleek er alleen ook nog ongeveeer 25 minuten te blijven staan. En het was inmiddels wel 2 uur in de middag dus heet. Heel erg heet. De bus leek nogal vol te worden, dus zijn we er toch maar in gaan zitten om een plekje te hebben. Dit was inderdaad verstandig. Ze kennen hier namelijk het begrip ´de bus is vol´niet echt. Als er iemand mee wil dan moet iedereen gewoon een beetje opschuiven, past altijd. Alleen als ze echt geen mogelijkheid zien om in te passen zeggen ze de bus is vol. Wij nog 45 min in de bus, weer een zandpad, met gaten.... je zou ze als buschauffeur zelf kleinet maken omwille van je bus..... Maar goed wij naar de Agua Caliente. In een hutje aan het begin van het pad kochten we een kaartje bij mensen die we stoorden in hun kaart spelletje. Langs het pad liepen kleine meisjes die gebakken bananen en sinasappels wilden verkopen. In het begin vonden we ze nog wel schattig, maar na een tijdje niet meer. Ze bleven maar vragen, en liepen bijna het hele pad met ons mee. Bij de waterval aangekomen viel het ons eigenlijk een beetje tegen. Hij was niet zo groot. Er zat wel een mannetje bij. En 2 mensen waren aan t zwemmen. De waterval dampte ook behoorlijk. Het mannetje zei dat we ook konden zwemmen. Hij lette wel op de spullen. Maar ja wij hadden hier helemaal niet op gerekend. Dilemma alom, we wouden wel zwemmen het was namelijk 35+ graden en enorm benauwd maar we hadden geen zwem kleren en ook geen handoek... en om nou nat in die volgepropte bus te gaan zitten, Mwah. Uiteindelijk toch maar in onderbroek en string het water in. De irritante meisje begonnen vervolgens catherine uit te lachen vanwege de blote billen (strings nog niet populair hier). Toen bleek de waterval inderdaad van Agua Caliente (warm water) En we konden sinds onze aankomst in guatemala weer eens lekker warm douchen, HEEEEERLIJK. En het afdrogen bleek ook niet echt nodig door natuurlijke verdamping. En voor de liefhebbers (francisca) hier nog een koe met flaporen! hihi