La procession de San Bartolome

Zondag weer een processie gezien, ditmaal de processie van San Bartolome. Nu we Semana Santa naderen worden de processie steeds groter. San Bartolome ligt aan de kant van Antigua waar wij wonen, en kwam dus ook bij ons voor de deur langs. Dat betekende dat er door ons huis ook een kleedje werd gemaakt voor de proceesie (wij dan wel niet, maar die van de tortilleria hadden de hele nacht aan een kleedje gewerkt. De processie kwam om half negen bij ons langs, dus al vroeg op de ochtend was het erg druk. Zo ongeveer de hele Calle de San Luquitas lag vol met kleedjes, en dat was heel mooi om te zien. Fotos volgen nog. Gisteren was het weer eens een hele warme dag en we besloten om te gaan zwemmen. In Antigua zelf hebben ze geen zwembad, dus dan ga je naar een hotel en koop je een kaartje om daar in het zwembda te mogen. We gingen naar Hotel Antigua, een van de 2 vijf sterren hotels. Het was een heel mooi hotel, en het zwembad was ook goed. Maar we zijn toch niet gwened aan zoveel luxe hier. Al is het gek om te bedenken dat we hier een vijf sterren hotel ook kunnen betalen. Alleen niet voor de tijd dat we hier zitten. Het was erg rustig in het zwembad, dus dat gaan we waarschijnlijk nog wel vaker doen. Catherine is vorige week waarschijnlijk toch door een mug gebeten, dus we zijn maar weer onder de klamboe gaan slapen. Ze zeiden dat er in Antigua geen muggen zijn, maar ja, wij denken inmiddels anders. En met het regenseizoen komen er nog meer beestjes, zijn we daar alvast op voorbereid.... In het ziekenhuis wordt het steeds rustiger, veel kinderen gaan voor een of twee weken naar hun ouders in verband met Semana Santa. Het is wel heel grappig om de ouders van de kinderen te zien. Sommige lijken heel erg op hun ouders, en van de meeste komen er ook broertjes en zusjes mee. Ze komen meestal namelijk uit grote gezinnen. Een van de kinderen is de jongste van 11 kinderen. Wij hebben inmiddels nog maar 3 patienten over, waarvan er 2 nog naar huis gaan. Eentje blijft, dat is een abandonado. Dat zijn kinderen die door hun ouders naar het ziekenhuis worden gebracht, alwaar ze een valse naam opgeven, gaan en nooit meer terug komen. De ouders kunnen ze dan niet meer traceren, en die kinderen wonen permanent in het ziekenhuis. Gelukkig hebben de meeste wel gewoon ouders, en het is vooral leuk om te zien hoe de kinderen op hun ouders reageren. 24 April loopt ons visum af, en moeten we over de grens. We hebben besloten dat we in plaats van even over de grens toch nog wel wat willen reizen, en zijn nu aan het uitzoeken wat we nog willen zien. We willen in ieder geval naar Costa Rica. We hebben inmiddels een amerikaanse huisgenoot die 2 jaar in Costa Rica woonde, en zij kon ons nog wel wat tips geven. Verder willen we misschien de ander vestiging van Hermano Pedro in Nicaragua gaan bezoeken. We hebben de Lonely planet en Rough Guide van Midden Amerika geleend en bekijken nu wat we kunnen zien in die 2 weken. We zijn inmiddels wat minder tevreden over onze woonplek, en gaan ook bekijken of we na onze reis misschien nog gaan verhuizen in Antigua. Maar dat horen jullie nog wel. Vanmiddag hebben we salsa les, onze eerste echte les. We hebben al wel veel geoefend, maar nu gaan we het echt leren.