La Tigra. Parque Nacional

Gisteren na een meer dan 12 uur duurende reis aangekomen in Tegucigalpa (hoofdstad Honduras). De enige prive kamer van posada ¨Tobacco Road Inn¨. Redelijk goed mar nog steeds heeeel veel muggen. Eerste poging om een restaurant te vinden uit de lonely planet falicant misgelopen door een slechte kaart van de stad,slecht aanwijzingen van personen en teveel donkere steegjes, dus bij McDonalds gegeten. Vanochtend om 5.30 opgestaan om de bus naar ¨La Tigra ¨te nemen. Na ongeveer 1 uur in de bus werden we afgezet bij een dorpje de rest moeste we lopen dit zou twintig minuten duren. Na 55 minuten lopen waren we eindelijk aangekomen bij de ingang van het park. Daarna moesten we nog 20 minuten lopen naar het bezoekers centrum dus we waren al een beetje moe toen we daar aankwamen. Nog even een rolletje gekocht voor camera met telelens(voor dieren fotografie). Route gekozen en begonnen met lopen , de paden waren erg duidelijk en dus makkelijk te volgen. Als eerste liepen we door een nevelwoud. Dit was echt heeel erg indrukwekkend doordat de temperatuur nog best hoog is maar het bos bijna continu in de wolken ligt (hoog in de bergen) onstaat er een soort oerwoud klimaat. met veel mos en parasiet planten. Tijdens de trip regende het ook een aantal keren maar door de dichte bebossing blijf je wel redelijk droog. Vervolgens ga je weer dalen en zie je het bos veranderen de vogels fluiten hier erg mooi! Er was ook nog een waterval maar die hebben we niet gezien( we zijn namelijk niet goede pad gelopen). Het is mooi om te zien hoe op zo´n klein oppervlakte door de grote hoogte verschillen zoveel verschillende klimaten vindt. Uiteindelijk weinig dieren gezien, alleen klein soort zwijntje, ondifinieerbare vogels in verre bomen een muilezel en (heeel mooi) kolibri´s op rijkwijdte. dus weinig foto´s van gehoopte dieren...en wij maar hopen op een poema!(of luipaard). Op het laatst ng erg moeten rennen voor de bus, ook al bleek vervolgens dat die een uur later was. Vanuit het park was het nog 1,5 uur lopen naar de bushalte en nog een uur in bus naar tegucigalpa. In Tegucigalpa gingen we uit eten in een Local restaurant, waar ze goed eten maakte, maar op een voor ons aparte manier. Ze maken alles vers, maar een voor een, dus eerst krijgt de een te eten en daarna de ander. Tja het is maar wat je gewend bent! Morgen weer een lange rit in het vooruitzicht. Terug naar Copan, om daar de ruines te bezoeken. Het belooft weer een 7 uur durende rit te worden, met hoogstwaarschijnlijk een overstap van en uur. Het is toch allemaal nog wel ver uit elkaar hier in Midden Amerika!

We zijn ook erg gewend aan Guatemala, wat inhoud dat we nogal eens opkijken van de Hondureños. Al hebben ze ook wel enige gelijkenis. Ze houden hier namelijk ook van keiharde muziek.