Chichicastenango vervolg

Tja, daar stonden we dan. In een miljoenenstad op een van de vele busstationnetjes. Geen idee welke kant we op moesten, en wetende dat we misschien nog maar een uur hadden voordat de laatste bus richting onze bestemming vertrok. Aan de buschauffeur gevraagd waar we heen moesten. Volgens hem moesten we met de taxi. Kosten; Q40. Leek ons een beetje duur, maar wat moesten we anders. Het bleek ook niet zo heel duur, want we zaten een behoorlijke tijd in de taxi, en doorkruisten zo ongeveer de halve stad. We werden na enige misverstand bij de juiste bus afgezet. Gelukkig we konden nog door naar Chichi (zoals ze het hier liefkozend noemen). Het was een mooie bus maar de vering achterin liet enigzins te wensen over (en daar zaten wij natuurlijk). En ons bankje zat ook half los. Al snel kwamen we er achter waarom de bus er zo aan toe was. De buschauffeur hield nogal van erg snel optrekken, wat resulteerde in heel hard remmen. Je kan namelijk niet zo hard in de stad. Daarbij gaf hij plankgas voordat de achterbanden over de drempel waren. Het leek net een achtbaan. En aangezien we hiervoor zo lekker van links naar rechts waren geslingerd werde het weer eens een avontuurlijke busreis. We worden al echt geroutineerde busgangers, maar het blijft elke keer weer een avontuur. Niet wetende wat de reis nu weer gaat brengen.... Na twee uurtjes achtbaa kwam er een erg lang persoon(2 meter) de bus in. Hij begon een zielig verhaal over dat hij toerist was en dat ze hem van alles beroofd hadden en de kleren die hij droeg nog maar de enige waren. Zijn vrouw had ook niks meer en de poitie wilden hen niet helpen, dus hij vroeg hij om geld. Nou alleeen al het feit dat de politie hier je niet zou willen helpen leek ons al erg sterk want die zijn echt super aardig. En als je zo goed spaans kon als die lange dan helpen ze je zeker! En anders de ambassade wel. Een Oplichter dus, de eerste tot nu... Wij geloofden er dus niets van maar die arme sloebers (niet de allerarmste dan) in de bus voelden zich verplicht om iets te geven. Toen die lange bij ons kwam deden we net of we geen spaans engels of duits spraken. De rest van de bus probeerden ons duidelijk te maken wat hij wilde, dat hadden we allang begrepen natuurlijk. En daarna ook nog over te halen om hem geld te geven want hij was zo zielig. Een erg nare man want hij wilde koste wat kost geld van ons ook als we hem niet begrepen. Na 5 minuten gaf hij op. Bij de volgende stop zagen we hem met zijn compagnon naar de volgende bus rennen, toen wisten we helemaal zeker dat het een oplichter was. Maar dat fenomeen is hier nog niet erg bekend. In Chichicastenango aangekomen gingen we eerst maar eens eten. Daarna op zoek naar een hotel. We werden op de markt aangesproken door een man. Het klonk wel aardig, en we gingen maar eens een kijkje nemen. Het hotel leek in orde, en ze hadden warm water. We besloten om hier 3 nachten te blijven. We hebben een leuke patio ,met uitzicht op de begraafplaats. Klinkt een beetje luguber, maar op de begraafplaats staan allemaal huisjes die ze heel vrolijk hebben gekleurd. Het ziet er dus heel mooi uit. Ze bouwen hier huisjes omdat de grond van zo een hard soort rotsblokken is dat je er niet echt in kunt graven. De volgende dag hebben we Chichi bezocht. De Santo Tomas kerk, waar ze nog op de ouderwetse Indianenmanier bidden. In de kerk hebben ze houten blokken in het gangpad waar ze bloemen en kaarsen offeren. Dat is heel leuk om te zien. Op de markt naast de kerk kun je dan de kaarsen en bloemen kopen. Ze hebben hier nu ook hele mooie bloemen. Verder zijn we naar Pascual Abaj geweest, net buiten het stadje. Boven op de heuveltop is een Maya plek waar de indianen nog oorspronkelijke rituelen uitvoeren. Ze waren nu ook bezig. Dit gaat gepaard met heel veel wierook en gebrabbel in het Quiche (Indiaans van hier). Er werden 2 jongens voor iets ingewijd, maar we snapten helemaal niet waarvoor. De begraafplaaats en kapel tegenover de kerk hebben we ook nog bekeken. Het was leuk dat er deze dag niet zoveel toeristen in het dorp waren. Daardoor konden een beetje merken hoe het hier normaal (zonder teveel toeristen) aan toe gaat. We zijn ergens onderweg op de tocht gaan zitten of zoiets, want we zijn allebei snotverkouden. De zakdoekjes zijn inmiddels op en we zijn dan ook overgestapt op wc rollen. Het rare is dat we nu met snotneuzen zitten in de zon.