2/14/2006

Het echte werk

Vandaag onze tweede echte dag bij Hermanos Pedro. Sinds gisteren begint het ergens op te lijken. Na onze eerste dag leek het allemaal een beetje moeilijk te worden. Het was meer van wat wil je doen, ga dat maar doen. Ze kennen hier niet echt de structuur die we in Nederland zo gewend zijn. Maar goed, gelukkig bestaat er ook eigen initiatief. We krijgen nu een naam, en kunnen dan eerst het kind gaan zoeken. Dan neem je het mee naar de fysiotherapie ruimte. Die is behoorlijk groot, en ze hebben eigenlijk ook best goede faciliteiten. Voor Nederlandse begrippen is alleen wel gek dat je met alle fysiotherapeuten in een ruimte zit. We hebben inmiddels de dossiers van de kinderen gevonden en gelukkig kan Catherine die door het latijn redelijk ontcijferen. Er zitten ook kinderen bij waar we echt wat mee kunnen, vandaag gingen we een jongetje behandelen dat hopelijk als wij weg gaan zelfstandig kan lopen. Maar daar hebben we dan wel nog een hele klus aan. Maar goed daar zijn we ook voor. We worden nog wel erg moe van het werken, want naast werken proberen we ook nog in het spaans te praten. Gelukkig nemen ze daar ook de tijd voor en gaat het steeds een beetje beter. Morgen hebben we onze eerste les spaans. We hebben een pakket genomen van 20 lessen, met een medische vocabulair erbij. Ben benieuwd..... Het is hier nog steeds lekker weer, al vonden wij het tamelijk koud vandaag. Maar als we dan op het duitse nieuws zien dat het veel sneeuwt in Europa, en New York e.d. zullen we zeker niet klagen. Als we gaan werken heb je nog wel even een trui nodig op straat, maar als we om 10 uur pauze hebben kun je alweer in je t shirt met korte mouwen over straat huppelen. Ze beginnen hier allemaal heel vroeg, ook in het ziekenhuis, maar wij beginnen pas om 8 uur. Veel eerder heeft geen zin, want dan moeten de kinderen nog eten. En er werken al 4 fysiotherapeuten ( die beginnen om 7 uur) dus er moeten al 4 kinderen om 7 uur klaar zijn. We maken nu dagen van 8 tot 12, daarna is het hier middagpauze van 12 tot 2, heel veel is er hier dan ook dicht. En s middags gaan we nu spaans leren. Dus werken in Nederland zal straks wel weer tegenvallen....

4 Comments:

At 14:19, Blogger peter peels said...

Als jullie over we praten, gaat het dan over Sander en Catherine?
Het lijkt net of jullie dan hetzelfde werk doen. Is dat zo of is Sander nog zoekende naar bezigheden?

liefs,

Peter

 
At 16:10, Anonymous Anoniem said...

Precies dezelfde vraag kwam ook bij mij naar boven. Werken jullie als een soort siamese tweeling...!?
Groetjes, Pita

 
At 19:43, Blogger peter peels said...

Ik heb de foto van de Ilago de Atitlan als bureaublad.
Wat een prachtige foto van die vulkaan.

liefs,

Peter

 
At 00:49, Blogger Sander said...

Nou siamese tweeling zijn we nog net niet, maar Sander werkt ook de fysioafdeling en helpt Catherine of een andere fysio. Sander leert nu ook een beetje het fysio vak. Verder kijkt hij overal een beetje rond. Maar de afdeling waar de kinderen zijn houdt ook de fysio ruimte in. De heel leefomgeving van de kinderen zit aan elkaar. Dus we zien veel dezelfde dingen. En we hebben de vrijheid om zo af en toe eens even met een te kletsen.
Liefs Catherine

 

Een reactie posten

<< Home