Santiago Atitlan

Vandaag met de boot naar Santiago Atitlan, aan de andere kant van het meer. Het moest een authentiek stadje zijn, maar wij vonden het niet zo. Veel armoedige bevolking en erg opdringerig. Er wordt heel veel gebedeld en ze blijven achter je aanlopen. In de kerk hebben ze alle katholieke beelden aangekleed met Indiaanse kleding, dat is wel heel leuk om te zien. En in de kloostertuin konden we rustig even zitten en bijkomen van de warmte. Verder was er niet zo heel veel te zien. Wel hebben ze hier koeien in een stalletje naast hun huis. Alle koeien van ander dorpen staan aan een paal langs de weg of in een groot weiland. Santiago heeft wel een heel mooi uitzicht op de vulkanen langs het meer. Santiago ligt aan de voet van de San Pedro vulkaan. De enige manier om naar Santiago Atitlan te komen is per boot. Dus wij liepen richting haven en werden aangesproken door een gastje dat passagiers ronselt voor de bootjes. De deal was dat we voor Q25 p.p. naar Atitlan konden en dat er elk uur een boot terug ging richting Panajachel. Bij de boot konden we meteen een ticket kopen voor de heen en terugreis, erg handig leek ons. Aangekomen in Atitlan wilden we een kaartje voor de terugreis dat hadden we nog niet gekregen namelijk. Blijkt dat de deze boot alleen nog maar over een uur en over 5 uur ging, dit was niet de afspraak dus wij wilden ons geld vor de helft terug. Het jongetje van de boot zei dat dat niet kon dus wij in discussie. Het mannetje gaat inmiddels gewoon verder met zn kannetjes benzine en dat werd ons toch een beetje te gortig. Omdat hij ons negeerde gingen we de boot in, toen voelde hij wel aan dat het ons ernst was. En Catherine blijkt ineens vloeiend spaans te kunnen... enfin we krijgen na een hoop heen en weer toch nog ons geld. Vervolgens bleek de terugreis met een ander bootje ook nog goedkoper. Morgen naar Antigua, naar ons nieuwe verblijf......