Uit reisdagboek 12-02-2006

Hieronder nog een stukje tekst dat we in ons reisdagboekje hebben geschreven: 12-02-2006 Antigua Ons nieuwe studentenhuis. We zitten dus niet zoals gepland in "Casa de Gloria" maar in "Valerie´s house". Hier hebben we een redelijke kamer van ongeveer 3*3 meter met een grote klerenkast en een lekker bed. ook hebben we een klein bureautje en een giga ventiltor. De klamboe hebben we gelukkig niet meer nodig want er zijn hier geen muggen, sander heeft wel nog 3 vlooien beten en 1 beet van een raar ander insectje. We zaten met 2 duitse meisjes in huis. Niks spaans oefenen maar lekker duits spreken. En de huis eigenresse is net terug van 7 mnd Londen dus daarmee spreken we Engels. Verder nog NL met elkaar, en buitenshuis dan toch mar spaans proberen. We kunnen niet zeggen dat we niet met taal bezig zijn! Donderdag zijn we bij Hermanos Pedro gaan kijken. Het Ziekenhuis bleek heel groot, i.i.g. groter dan we hadden gedacht. Jessica gaf ons een rondleiding en we konden s´middags terug komen om ons in te laten schrijven als vrijwilliger. Dus wij boodschappen doen en koken s´middags terug maar we bleken pasfoto´s + kopie paspoort nodig te hebben voor de inschrijving.Het tempo ligt hier niet zo hoog vandaar het advies om dan morgen maar terug te komen. Wij pasfoto´s laten maken. Dat gaat hier gewoon met een digitale camer en een hulpje die een lichtbalk bij je hoofd houd. Als je de camera maar dicht genoeg bij iemand houdt krijg je alleen het hoofd erop!De foto´s zouden in nederland dan ook worden afgekeurd als officiele foto´s. Maar goed de foto´s zijn wel leuk leuk! Verder nog maar eens door Antigua geslenterd. We kunnen veel vragen aan onze duitse huisgenootjes en aan Valerie. Vrijdag zijn we weer naar HP geweest. na het inschrijven gingen we maar eens rondkijken op de kinderafdeling. Daar bleken nog 6 ndere vrijwilligers rond te huppelen. We werden voorgesteld aan 2 van de 4 fysiotherapeuten, aan de andere 2 hebben we ons zelf voorgesteld tijdens de behandelingen die we bijwoonden. Nog een beetje met de kinderen gespeeld en met andere vrijwilligers gekletst. Waaronder 1 Nederlandse. Verbazingwekkend en voor ons erg lastig, vinden wij de manier vaan aanpak: Kijk maar een beetje rond en doe wat je leuk lijkt. Grrr, en als je vraagt waar ze de meeste hulp nodig hebben dan zeggen ze overal!? We weten hier nog niet zoveel raad mee, we willen namelijk wel een beetje constructief bezig zijn.