De eerste werkweek in Antigua

Onze eerste week zit erop. Veel geleerd en uitgevonden. Na een weekje in het ziekenhuis te hebben rondgehobbeld hebben we een indruk gekregen van hoe het hier gaat en wat we kunnen doen. Eigenlijk alle kinderen krijgen fysiotherapie en bij de een lijkt het zinniger dan bij de ander. Maar die mening kan nog worden bijgesteld. We hebben nu een idee van wat voor kinderen er rond lopen en wat we daar mee kunnen doen. Maar goed we weten nog lang niet alles. Maandag gaan we voor het eerst met de kinderen zwemmen. Want ze hebben een zwembad in het ziekenhuis. De kinderen zijn over het algemeen erg enthousiast als ze behandeld worden en dat schept natuurlijk voldoening. Donderdagmiddag zijn we naar Ciudad Vieja geweest. Daar woont Norma, een vrouw die ik ook zou gaan behandelen. Dat had ik Nederland al afgesproken met Bart (degene waardoor ik hier uiteindelijk terecht ben gekomen). Norma is twee jaar geleden aangereden door een dronken automobilist. Het resultaat was twee gebroken benen. Niet veel bijzonders in Nederland zou je denken. Maar zij heeft er een jaar voor in het ziekenhuis gelegen (2 verschillende zelfs) met veel infecties aan haar benen, en uiteindelijk zelfs huidstransplantaties omdat de wonden niet wilden genezen. Nu staan haar benen nog niet recht zag ik op de vorige week gemaakte rontgenfoto en haar huid ziet eruit als zwaar verbrand. Inmiddels kan ze wel weer lopen, maar wel nog met krukken. Ik had nog nooit zo iets gezien. Zo kunnen botbreuken dus ook genezen als je niet de juiste medische zorg krijgt! Ik ga haar nu een keer in de week behandelen, en misschien 2 keer als ik klaar ben met spaans. De busreis kost Q 1.75 dus totaal per keer Q3.5 betekent voor mij dus 35 eurocent. Woensdag begonnen met spaans. Catherine haar maestra heet Cessy en die van Sander Martha. Ze geven ons op heel verschillende manieren les, waardoor we heel anders spaans leren. Maar het lijkt wel goed te gaan. We moeten nu wel weer huiswerk maken! Dus wij weer woordjes leren in onze vrije tijd! We hebben steeds 2 uur en dat is precies goed, anders wordt het concentreren toch wel weer moeilijk. Het mooie is dat onze maestra´s ons spaans leren en wel enigzins engels kunnen, maar niet zo heel goed. Maar daar leer je veel sneller spaans van! Gisteren was de laatste dag van het begrafenis ritueel van de Vader van Gloria. Als er iemand overlijd wordt die meteen de volgende dag begraven. Daarna volgen 9 dagen waarop elke avond van 7 tot 9 gebeden wordt bij de overledene thuis. Op de negende dag gaan ze met zijn alle naar de kerk. Daarna is er nog een soort afscheid thuis. Dat begon om half 8. Het bidden duurde al veel langer tot half 10 en daarn bleven er veel mensen. Dat betekende herrie voor ons! Hoe meer ze dronken hoe luider ze werden. Het leek wel op een feestje. Alhoewel ze zelf steeds zeiden dat echt geen feestje was! Gelukkig werd het om 1 uur rustiger, maar ze zijn de hele nacht opgebleven. Wij begonnen om 12 uur namelijk te vrezen dat we wel eens een heel kort nachtje konden krijgen.... Maar voor een keertje kunnen we daar nog wel tegen. Met uitzondering van afgelopen nacht is het namelijk heel rustig bij ons in huis en kunnen we er eigenlijk heel goed slapen. Vannacht maar een beetje langer slapen. Maar we hebben nu ook weekend. Feliz de la fin de semana!